کاهش تداخل چندکاربره با طراحی بین لایه ای در شبکه های موردی فراپهن باند

تداخل چندکاربره (mui) با توجه به ذات ناهماهنگ تبادلات بیسیم در شبکه های موردی مبتنی بر فناوری فراپهن¬باند می¬تواند تا حد زیادی گذردهی شبکه را کاهش دهد. رویه ی طراحی بین لایه ای (cld) ، روشی برای بهبود عملکرد شبکه های مختلف مخابراتی است. در این پایان نامه طراحی همزمان در لایه های شبکه، پیوند داده و لایه ی فیزیکی در قالب یک مسئله ی بهینه سازی با شرطهای مختلف پیوسته، گسسته، خطی و غیرخطی که در واقع قیود لایه های مختلف هستند، مورد بررسی قرار گرفته است. در لایه ی شبکه تابع هزینه ی مسیریابیِ جامعی پیشنهاد شده است که علاوه بر معیار حداقل مصرف توان و حداقل پرش، معیاری از کنترل ازدحام روی گره ها واسطه، مرتبط با لایه ی دوم و معیار احتمال خاموشیِ لینک، مرتبط با لایه ی فیزیکی در آن گنجانده شده است. احتمال خاموشیِ گره در فاز گیرندگی که در ارتباط مستقیم با تداخل چندکاربره است با در نظر گرفتن توزیع m-ناکاگامی برای ضرایب محوشدگیِ سریع کانال، بصورت تابعی از عوامل موثر در فاکتور گسترش طیف، محاسبه و برای تصحیح مسیریابی به لایه ی شبکه بازخورد داده می شود. در نهایت با استفاده از نتایج نهایی بهینه سازیِ بین لایه ای، روشی نیمه متمرکز که به لحاظ عملی اهمیت بیشتری دارد و با مدیریت توزیع شده در شبکه های موردی سازگارتر است، جهت دستیابی به حالتهای نزدیک به بهینه در شبکه پیشنهاد شده است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد استفاده از معیارهایِ روش پیشنهادی در مقایسه با معیارهای دیگر عملکرد بهتری دارد هر چند در مقایسه با حالت بهینه ی متمرکز، کاهش تداخل چندکاربره در حالت نیمه¬متمرکز به بهای از دست دادن بخشی از حداکثر نرخ قابل دسترس تمام می شود.